Er is al zoveel geschreven over het lot. Sommige mensen geloven er heilig in, sommige noemen het geluk, sommige vinden het regelrechte onzin.
Maar wat is nu eigenlijk het lot?
Als we alleen al op google kijken en intikken het lot betekenis krijgen we 270.000 resultaten met de meest heftige discussies.
Kijken we op puur op de betekenis van het woord dan betekent lot: onzekerheid van bestemming; noodlot, bestemming; onzekerheid van beslissing of uitslag van iets, wat zal mijn - zijn! het - over iets werpen; het - zal beslissen, er zal geloot worden [figuurlijk] het - is geworpen, het besluit is genomen.
Toch geloof ik heilig in het lot. En niet omdat ik nou zo'n gelovig typje ben of omdat ik houvast nodig heb aan een soort van geloof. Meer omdat het lot zich bewezen heeft bij mij.
Een paar voorbeelden: - ik wilde graag gaan werken als radiodiagnostisch laborant. ik werkte op dat moment als apothekersassisttente en ik moest weg daar omdat ik een jaarcontract had. Maar ik heb een antal sollicitaties gehad in de regio en niemand wilde mij hebben omdat ik mijn diplom nog niet had. Op dat moment werkte ik er ook niet echt hard aan om het wel te halen. Ik heb toen wer gesolliciteerd voor apothekersassistente, keihard gestudeerd en gezorgd dat ik mijn papiertje wel haalde. Gevolg: papiertje gehaald, gesolliciteerd in een kleinschalig ziekenhuis, kon daar gaan werken en gelijk opgeleid worden. Heb daar rustig alles op mijn eigen tempo kunnen leren, fantastische mensen leren kennen en een te gekke tijd gehad.
- Ondertussen waren mijn man en ik bezig met kinderen. Maar het lukte allemaal niet zo goed. Omdat ik in een klein ziekenhuis werkte, kende ik ook alle specialisten en kon ik direct bij een gyn terecht zonder verwijsbriefje, zonder half jaar proberen, zonder moeilijkheden. Daar ben ik gelijk aan de hormonen gezet en na vijf keer zwanger.
- Ik was zwanger en ook hier had ik een contract wat beeindigd werd. Eerst was ik boos, een zwangere vrouw op straat zetten. Belachelijk, maar als snel vond ik weer een nieuw ziekenhuis waar ik aan de slag kon. Sterker nog, ik mocht mijn eigen dagen bepalen en ik werd beter opgeleid en het ziekenhuis had een betere organisatie. Ik kon nu met een gerust hart mijn zwangerschapsverlof ingaan en rustig werken zonder bang te zijn voor het financiele plaatje.
Het lot heeft meerdere malen zich laten zien terwijl ik in nood zat.
Blijkbaar moet een persoon eerst in nood zitten voor het lot zich laat zien. Blijkbaar moet een persoon eerst door een diep dal om daarna een dosis lot te krijgen. Dat is toch eigenlijk raar?
Waarom heb je nu nooit eens geluk als je al gelukkig bent? Is dat omdat je dan er minder van kan genieten? Is het zo omdat je dan pas het lot op haar waarde kan schatten? Of is geluk en het lot alleen bedoeld voor mensen die zich in de nesten werken en een goed hart hebben?
Er zijn zoveel mensen die zich in de nesten werken en er niet meer zelf uit kunnen komen en dat terwijl ze een heel goed hart hebben.
Er zijn heel veel mensen die in mijn ogen wel een heleboel geluk mogen hebben en het lot mogen gebruiken maar waarvan hun grootstendroom altijd een droom zou blijven. En dan zijn er ook nog een heleboel mensen waarbij het geluk of het lot komt aanwaaien. Nieuwe baan? Hop nieuwe baan. Je wilt een kind? Hop gelijk zwanger. Nieuw huis? Hop nieuw huis.
En natuurlijk gun ik het deze mensen wel, maar heel soms zou ik ook eens willen dat het geluk of lot even mijn kant op zou komen zonder dat ik in een diep dal zit. Soms zouden deze mensen ook wel eens wat moeite ervoor mogen doen. Al is het alleen maar om te ervaren hoe andere mensen er mee om moeten gaan, wat er in hun hoofden omgaat, wat voor kracht ze moeten hebben om elke keer weer opnieuw weer ergens voor te gaan.
Wat ik eigenlijk wil bereiken met dit blog, is dat ik mensen wil laten inzien dat je blij mag zijn met de dingen die je wel hebt. Dat er ook mensen zijn die heel veel moeite voor iets hebben gedaan en het uiteindelijk gelukt is. Of dat er mensen zijn waarbi het na zoveel laren proberen, diepe dalen en de nodige porties lot en geluk nog steeds niet gelukt is.
Over mij
- Femke
- Ik ben Femke, 32 jaar oud, woon in het zuiden des lands. Ik heb samen met mijn vriend een zoontje die in mei 2011 geboren is. Mijn hobbys zijn fotografie, lezen en schrijven. Vandaag heb ik besloten om ook maar eens een blog te gaan beginnen. Dit omdat ik zoveel ideeen in mijn hoofd heb, die ik ook weer heel snel vergeet. en om mezelf een beetje te helpen, gebruik ik deze blog. Wat kan je verwachten van dit blog? - Verhalen over mijn leven als moeder, fotograaf en vriendin/partner/weknemer enz enz - Ideeen voor mijn creatieve kant. - Foto's die ik zelf gemaakt heb. - Blogs, foto's, links etc. van dingen die ik zelf inspirerend vind.
dinsdag 27 september 2011
vrijdag 23 september 2011
Meer inspiratie
Daar zit ik dan weer achter mijn computer. Mijn zoontje is nog even aan het slapen en ik heb tijd om weer wat dingetjes op te schrijven.
Als de seizoenen veranderen, hoor ik iedereen in mijn omgeving klagen dat het zo snel donker wordt, dat het kouder wordt, dat we geen echte zomer gehad hebben, dat we nauwelijks zon gehad hebben, enz.
Ik daarentegen hou ik echt van de verschillende seizoenen.
Ik hou van de winter met haar kou, sneeuw, ijs en wind. Ik vind niks zo heerlijk om tijdens een sneeuwbui buiten rond te lopen met een dikke sjaal om mijn nek en handschoenen aan. De geur van de sneeuw opsneuvend terwijl ik in de bossen loop. Alles maagdelijk wit en nog ongeschonden.
De winter die langzaam overgaat in de lente. Waarin alles in een keer tot leven komt. De vogels die nestjes aan het maken zijn, bomen die weer knoppen gaan vormen, plantjes waarvan je was vergeten dat die daar stonden komen voorzichtig kijken boven de grond. Wanneer de eerste warme dag zich aandient, trekken de mensen weer vrolijke, luchtige kleren aan. Nog buiten zitten zonder dat het gelijk weer te warm wordt of dat je gelijk weer verbrandt. Voor mij had de lente dit jaar nog iets extra's. Ik mocht per 1 april al met zwangerschapsverlof en heb werkelijkwaar tot aan mijn bevalling elke dag mooi weer gehad. En ik heb een lentekindje gekregen.
De zomer heb ik eigenlijk weinig mee. Ik vind het al snel te warm, te benauwd, te plakkerig, alle buurtkinderen zijn weken vrij. Eerst is er de totale vrijheid en willen ze zoveel mogelijk kabaal maken, daarna slaat al snel de verveling toe, luisteren ze niet meer naar hun ouders, worden brutaal. Het lijkt wel alsof ik net een oud wijf ben, maar als je elke dag thuis bent omdat je nog verlof hebt en je wilt dolgraag dat je kind goed slaapt, zijn dat de dingen die je ergeren.
En dan komen we weer bij de herfst. Persoonlijk vind ik dit het meest fijne seizoen. De blaadjes aan de bomen veranderen in de meest verschillende felle kleuren, sommige struiken en planten laten zich nog snel van hun mooiste kant zien. In het bos verschijnen de meest uiteenlopende soorten paddestoelen. Het kan zomaar nog eens keertje heerlijk weer zijn.
Maar het leukste vind ik toch wel de inspiratie die ik eruit krijg. Ik heb dan altijd veel meer zin om te fotograferen, niet alleen buiten maar ook binnen. Zo nu dus ook. Ik heb weer wat foto's gemaakt voor mijn project. Zelf ben ik er best tevreden over, maar ik zou zo graag op- of aan-merkingen krijgen van mijn lezers. Geef maar aan wat je wel of niet bevalt eraan. Hier kan ik alleen maar van leren.
Als de seizoenen veranderen, hoor ik iedereen in mijn omgeving klagen dat het zo snel donker wordt, dat het kouder wordt, dat we geen echte zomer gehad hebben, dat we nauwelijks zon gehad hebben, enz.
Ik daarentegen hou ik echt van de verschillende seizoenen.
Ik hou van de winter met haar kou, sneeuw, ijs en wind. Ik vind niks zo heerlijk om tijdens een sneeuwbui buiten rond te lopen met een dikke sjaal om mijn nek en handschoenen aan. De geur van de sneeuw opsneuvend terwijl ik in de bossen loop. Alles maagdelijk wit en nog ongeschonden.
De winter die langzaam overgaat in de lente. Waarin alles in een keer tot leven komt. De vogels die nestjes aan het maken zijn, bomen die weer knoppen gaan vormen, plantjes waarvan je was vergeten dat die daar stonden komen voorzichtig kijken boven de grond. Wanneer de eerste warme dag zich aandient, trekken de mensen weer vrolijke, luchtige kleren aan. Nog buiten zitten zonder dat het gelijk weer te warm wordt of dat je gelijk weer verbrandt. Voor mij had de lente dit jaar nog iets extra's. Ik mocht per 1 april al met zwangerschapsverlof en heb werkelijkwaar tot aan mijn bevalling elke dag mooi weer gehad. En ik heb een lentekindje gekregen.
De zomer heb ik eigenlijk weinig mee. Ik vind het al snel te warm, te benauwd, te plakkerig, alle buurtkinderen zijn weken vrij. Eerst is er de totale vrijheid en willen ze zoveel mogelijk kabaal maken, daarna slaat al snel de verveling toe, luisteren ze niet meer naar hun ouders, worden brutaal. Het lijkt wel alsof ik net een oud wijf ben, maar als je elke dag thuis bent omdat je nog verlof hebt en je wilt dolgraag dat je kind goed slaapt, zijn dat de dingen die je ergeren.
En dan komen we weer bij de herfst. Persoonlijk vind ik dit het meest fijne seizoen. De blaadjes aan de bomen veranderen in de meest verschillende felle kleuren, sommige struiken en planten laten zich nog snel van hun mooiste kant zien. In het bos verschijnen de meest uiteenlopende soorten paddestoelen. Het kan zomaar nog eens keertje heerlijk weer zijn.
Maar het leukste vind ik toch wel de inspiratie die ik eruit krijg. Ik heb dan altijd veel meer zin om te fotograferen, niet alleen buiten maar ook binnen. Zo nu dus ook. Ik heb weer wat foto's gemaakt voor mijn project. Zelf ben ik er best tevreden over, maar ik zou zo graag op- of aan-merkingen krijgen van mijn lezers. Geef maar aan wat je wel of niet bevalt eraan. Hier kan ik alleen maar van leren.
woensdag 21 september 2011
Handen/vingers en gezegdes
Ik ben bezig met een serie foto's voor de fotografieclub "het fotopaleis".
Het thema van deze serie is handen/vingers en gezegdes.
Denk daarbij aan - de vinger in de pap hebben
- de handen ineen slaan
- achter de hand hebben
- 2 linkerhanden hebben
- om je vingers bij af te likken
- dat kan je op tien vingers natellen
- handen aan vol hebben
- aan handen en voeten gebondn zijn
- op handen gedragen worden
- uit je duim zuigen
- vinger aan de pols
- touwtjes in handen hebben
- helpende handen
Nu heb ik bij heel veel al wel een beeld in mijn hoofd hoe ik het wil hebben, maar om dat om te zetten naar de foto, is heel erg moeilijk. Ik heb uit je duim zuigen gemaakt met mijn moeder. Karakteristiek gezicht met mooi dikke lippen en altijd vuurrode lippenstift op. In mijn hoofd een prachtige beeld maar het is er niet uitgekomen. Hmmm moeilijk.
Het thema van deze serie is handen/vingers en gezegdes.
Denk daarbij aan - de vinger in de pap hebben
- de handen ineen slaan
- achter de hand hebben
- 2 linkerhanden hebben
- om je vingers bij af te likken
- dat kan je op tien vingers natellen
- handen aan vol hebben
- aan handen en voeten gebondn zijn
- op handen gedragen worden
- uit je duim zuigen
- vinger aan de pols
- touwtjes in handen hebben
- helpende handen
Nu heb ik bij heel veel al wel een beeld in mijn hoofd hoe ik het wil hebben, maar om dat om te zetten naar de foto, is heel erg moeilijk. Ik heb uit je duim zuigen gemaakt met mijn moeder. Karakteristiek gezicht met mooi dikke lippen en altijd vuurrode lippenstift op. In mijn hoofd een prachtige beeld maar het is er niet uitgekomen. Hmmm moeilijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)